🔹 Can
فرض کن مربی باشگاهت وسط تمرین بهت می‌گه:
“?Can you lift that 50-kilo barbell”
داره ازت نمی‌پرسه که می‌خوای این کار رو انجام بدی، بلکه داره درباره توانایی‌ات سؤال می‌کنه.
✔️ پس وقتی درباره توانایی انجام یک کار حرف می‌زنیم، از can استفاده می‌کنیم.
مثال:
.I can swim
من می‌تونم شنا کنم (توانایی‌اش رو دارم).
حالا یه موقعیت دیگه: توی یه شرکت با ساعت کاری شناور کار می‌کنی و به رئیست می‌گی:
“.I can come to work at any time”
یعنی مجاز هستی، نه اینکه صرفاً توانایی‌شو داری.
✔️ اینجا can برای اجازه داشتن به‌کار رفته.
و حالا فکر کن داری به یه دوستت درباره آب‌وهووای شمال ایران توضیح می‌دی:
“.It can rain there any time”
نه قول صددرصد دادی، نه داری حدس الکی می‌زنی. بر اساس تجربه و واقعیت حرف می‌زنی.
✔️ اینجا can برای احتمال منطقی و مبتنی بر واقعیت استفاده شده.
نکته‌ها:
🔹 برای سؤال پرسیدن با can، جمله رو با خود فعل شروع می‌کنیم:
?Can I use your phone
?Can she speak English
🔹 در شکل منفی:
.I can’t drive
من نمی‌تونم رانندگی کنم.
🔹 گذشته‌ی can، می‌شه .could
.I could swim when I was younger
🔹 Could
فرض کن یه نفر ازت می‌پرسه:
“?Could you speak French when you were younger”
و تو جواب می‌دی:
“.Yes, I could speak it fluently”
✔️ اینجا could به‌عنوان گذشته‌ی can استفاده شده، یعنی قبلاً توانایی انجام کاری رو داشتی، ولی شاید الان نه.
حالا یه موقعیت مودبانه رو تصور کن: توی یه جلسه کاری هستی و گوشیت رو لازم داری ولی دست کسی دیگه‌ست.
می‌گی:
“?Could I use my phone for a second”
✔️ این could برای درخواست محترمانه‌ست. درست مثل can ولی مؤدب‌تر، رسمی‌تر.
و حالا یه حدس ساده:
“.He could be tired after that long workout”
نه صد در صد مطمئنی، نه از روی تجربه‌ی تکرار حرف می‌زنی. فقط یه احتمال ضعیف رو مطرح می‌کنی.
✔️ در این حالت could مثل یه حدس محتاطانه عمل می‌کنه.
نکته‌ها:
🔹 Could همیشه برای گذشته نیست — وقتی مؤدبانه یا غیرقطعی حرف می‌زنیم، در زمان حال یا آینده هم می‌تونه استفاده شه.
Example?: Could you please help me
🔹 وقتی احتمال کمتره از can استفاده نمی‌کنیم، بلکه could رو انتخاب می‌کنیم.
🔹 تو شرطی نوع دوم هم میاد:
.If I had more time, I could travel more
🔹 Will
فرض کن داری با دوستت صحبت می‌کنی، هوا داره گرم می‌شه و یهو می‌گی:
“.It’s getting hot. I’ll turn on the AC”
✔️ این یه تصمیم لحظه‌ایه. پس وقتی یه تصمیم رو در لحظه می‌گیریم، از will استفاده می‌کنیم.
حالا یه برنامه شخصی داری و با اطمینان می‌گی:
“.I will change my house next year”
✔️ اینجا از will برای بیان قصد قطعی استفاده کردی.
و حالا داری بر اساس اطلاعات قبلی یا تجربه‌ات پیش‌بینی می‌کنی:
“.It didn’t rain much last winter. We will have a hot summer”
✔️ اینجا will برای پیش‌بینی آینده استفاده شده.
نکته‌ها:
🔹 برای منفی‌کردن، از won’t یا will not استفاده می‌شه.
I won’t be late.
🔹 برای اول‌شخص مفرد و جمع می‌تونیم از shall به‌جای will استفاده کنیم:
.We shall overcome the problems
🔹 گذشته‌ی مستقیم برای will وجود نداره، ولی توی نقل‌قول غیرمستقیم از would استفاده می‌شه.
🔹 Would
فرض کن دوستت بهت گفته بود:
“.I will come to your party next week”
بعداً اینو برای یکی دیگه تعریف می‌کنی و می‌گی:
“.He said he would come to the party next week”
✔️ اینجا would نقش گذشته‌ی will رو توی نقل‌قول غیرمستقیم بازی می‌کنه.
حالا یه موقعیت فرضی رو در نظر بگیر:
“.If I won the lottery, I would travel the world”
تو هنوز برنده نشدی! فقط داری یه تصور خیالی رو بیان می‌کنی.
✔️ در شرطی نوع دوم، would نشون‌دهنده نتیجه‌ای فرضی در آینده است.
می‌خوای مودبانه از کسی بخوای درو برات باز کنه:
“?Would you open the door, please”
✔️ مؤدب‌تر از couldه و حالت رسمی‌تری داره.
بیا به گذشته برگردیم. داری از عادت‌هات می‌گی:
“.When I lived near the beach, I would go jogging every morning”
✔️ would می‌تونه برای عادت‌های گذشته هم استفاده بشه، مثل used to.
ولی حواست باشه! برای توصیف وضعیت‌ها (نه اعمال تکراری)، would مناسب نیست.
گاهی هم از would برای قول دادن استفاده می کنیم ولی شرایط غیرقطعی استفاده می‌کنیم:
“.I would always support you”
✔️ یه جور قول یا نیت هست، ولی قطعیت will رو نداره.